کتاب آخرین پناه اثر علی هراتیان انتشارات آفاق معرفت

ای حجت یزدان و ای امیر دوران! ای موعود انبیاء و منجی انسان ها! ای ذخیره خدا در زمین! ای مهربانترین...، ای کاش اهل عالم می دانستند که با آمدنت، چه سعادتی به آنان روی خواهد آورد که نه چشمی آن را دیده و نه گوشی آن را شنیده. ای کاش مسیحیان جهان می دانستند که مسیح علیه السلام خود دلداده ی توست و برای ظهورت لحظه شماری می کند تا از آسمان فرود آید،...ای کاش کلیمیان جهان می دانستند که نه تنها ید بیضا، عصا وسنگ موسی علیه السلام، الواح تورات و انگشتر سلیمان که تمام مواریث انبیاء در نزد توست و...ای کاش پیروان زرتشت، این معنا را در می یافتند که «پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک» تنها و تنها در دوران طلایی ظهور توست که مجال بروز خواهد یافت...ای کاش مسلمانان جهان، این کلام الهی را در کتاب آسمانی خویش باور می کردند که «بازمانده خدا (حضرت مهدی) برای شما بهتر است اگر مومن هستید»، ای کاش صدها میلیون مسلمانی که هر روز و بارها در نمازهای روزانه خویش «اهدنا الصراط المستقیم» می گویند؛ از پیامبر مهربان خویش در حجه الوداع می شنیدند و می پذیرفتند که در این عصر و زمانه، تنها راه رهایی و یگانه راه رستگاری یعنی صراط مستقیم، تو هستی. تو فصل مشترک میان تمام ادیان و مکاتبی؛ ...کاش به دنبال پاسخی برای این سوال می گشتیم که آیا غیبت ولی خدا، سرنوشت محتوم و تغییر ناپذیر الاهی است و یا این ما هستیم که تاکنون او را نخواسته ایم و ظهورش را طالب نبوده ایم؟ ...اگر از این غفلتی که ریشه در دوازده قرن غیبت دارد فاصله می گرفتیم، اگر همه با هم یکدل و یکپارچه از درگاه حضرت حق، ظهور نورانی ات را خواستار می شدیم، اگر آماده ی پذیرش و تحمل شما و اطاعت از اوامرت می شدیم چه بسا هم اکنون ظهور صورت پذیرفته بود! ...