کتاب روش تدریس من در نواختن ویلن اثر لئوپولد آوئر انتشارات خنیاگر

این مجموعه گزیده‌ای است از اصول و رهنمودهای استاد که پس از عمری نوازندگی و تدریس تدوین کرده است. آوْئر با مثال آموزش می‌دهد و به معلمان ویُلُن تأکید می‌کند که پیچیدگی‌های اجرا را به‌ طور عملی و با استفاده از ویُلُن و نه صرفاً با آموزش کلامی، به هنرجو توضیح دهند. دیگر توصیه‌های او به هنرجوی ویُلُن، به اینکه چگونه ویُلُن و آرشه را در دست بگیرد، چگونه تمرین کند و چگونه به موضوعات تکنیکی‌ای نظیر تولید صدا، ویبراتو و... بپردازد اختصاص دارد. همچنین روش‌های آرشه‌کشی شامل لگاتو، تکنیک‌های دست چپ، نتِ دوبل، تریل، پیتزیکاتو، هارمونیک‌ها و جمله‌بندی را تشریح می‌کند. در فصول پایانی، آوْئر به موضوعات کلی‌تری، از جمله سبک، ترس از صحنه، تغییرات در رِپِرتوار ویُلُن و سیر تاریخی جالب آن، نکات عملی اجرای رِپِرتوار و قطعاتی که برای نواختن در اختیار شاگردان خود قرار می‌داد می‌پردازد. بسیاری از فصول کتاب به جزئیات شرح حال و حکایاتی‌ درباره موسیقیدانان مشهوری که آوْئر می‌شناخته- از جمله دیویدُف، وینیاوسکی، سایدل، ویلهلمی، ساراسات و فون ‌بولو- مزین شده است. آموزش‌ نادرست در سنین پایین برای یک نوازنده ویُلُن فاجعه‌بار است. همان‌طور که آوْئر می‌گوید: «هیچ سازی مانند ویُلُن وجود ندارد که تسلط کامل بر آن در دوره‌های بعدی مستلزم دقت در مراحل اولیه یادگیری باشد.» همچنین در بخشی از یادداشت شهاب مِنا مدیر مسئول نشر خُنیاگر که مقابله و ویرایش کتاب «روش تدریس من در نواختن ویُلُن» را نیز انجام داداه است، می‌خوانیم: «سنگ ‌بنای تمام رسالات ویُلُن کلاسیک، رساله در باب اصول بنیادین نواختن ویُلُن، اثر لئوپولد موتسارت (پدر ولفگانگ آمادئوس موتسارت، 1787-1719 م) است. پس از لئوپولد موتسارت برخی از دیگر استادان مجرب ویُلُن کلاسیک نیز تجربیات خود را در باب جزئیات نواختن این ساز در قالب کتاب ارائه کرده‌اند. هر چند این کتب حاوی نت‌های تمرینی و اتود نوازندگی نیستند، به شرح جزئیات نوازندگی اصولی این ساز می‌پردازند و مطالعه تطبیقی آنها سیر تکوینی نحوه تدریس ویُلُن را نشان می‌دهد، به‌ نوعی مکمل یکدیگرند و برای فردی که به ‌طور جدی به نوازندگی این ساز می‌پردازد راهگشا و مثمرثمر.