کتاب مهارت های مصاحبه انگیزشی اثر دیوید بی. روزنگرن ترجمه دکتر شیما تمنایی فر انتشارات ارجمند

توصیف اولیۀ مصاحبۀ انگیزشی توسط ر. میلر در 1983 به واسطۀ تجربۀ او در درمان مصرف کنندگان مشروبات الکلی مطرح شد. اصول اساسی و روش شناسی مصاحبۀ انگیزشی از طریق تجربۀ بالینی و پژوهش های تجربی در موقعیت های گوناگون بکار رفته و مورد ارزیابی قرار گرفته و براساس یافته های تجربی، اثربخشی آن به اثبات رسیده است. از زمانی که اولین کتاب های مصاحبۀ انگیزشی در مورد تغییر رفتار چاپ شده است تاکنون تعریف این رویکرد تغییر یافته است. در آخرین تعریف مصاحبۀ انگیزشی (2009) آمده است: «این رویکرد روشی مشارکتی و مراجع محور برای فراخوانی و تقویت انگیزۀ تغییر است.» این کتاب شامل مثال های واقعی از موقعیت های بالینی، تعاملات روزمره و کلاس های آموزشی است که نشان می دهد چطور بالینگران می توانند هر جلسه را با استفاده از خرده مهارت ها، سؤالات باز پاسخ ، تأکیدکردن، گوش کردن انعکاسی و خلاصه سازی مدیریت کنند. نویسندۀ کتاب به عنوان روان شناس بالینی ، آموزش اولیه در حیطه مصاحبۀ انگیزشی را زیر نظر میلر و رولنیک در 1993 به پایان رسانده است. علاقۀ اولیۀ وی در کار با نوجوانان پرخاشگر بود و این علاقه در کار با زندان ها، بیمارستان های ایالتی و بیمارستان های سرپایی بیشتر شد. وی در کار خود با جمعیت های درمانی گوناگونی ازجمله معتادان و بیماران مزمن روانی سروکار دارد و مداخلات وی اخیراً بر پیشگیری از بیماری ها و درمان سوءمصرف کنندگان پرخطر متمرکز بوده است.