کتاب سفید اثر هان کانگ انتشارات نوای مکتوب

در کتاب سفید داستان و شعر به هم می آمیزند. به نظر می رسد نویسنده روایتی شخصی را بر بستر اتفاقی تاریخی روایت می کند. نثرش شعر گونه است، در پاره هایی کوتاه (آن طور که خوشایند مخاطب امروز است و در عین حال بهترین مدیوم روایت داستان اش است.) نوشته شده و یک کل بهم پیوسته، یک نوول و یا بهتر، یک نوولا درست کرده است. اسم کتاب، کتاب سفید، خود در به روی بازی دیگری گشوده؛ نویسنده از فضاهای سفید هم برای روایتش استفاده کرده است؛ بین هر فصل صفحه سفیدی گذاشته تا انگار توجه ما را به بخش روایت نشده داستان و تاریخ جلب کند. تا انگار در این رویارویی فضاهای سفید و سیاه، لایه های دیگر داستان را بخوانیم. رویارویی های دوگانه که در جای جای متن هان کانگ، جلب نظر می کند. و شاید مهترین شان دوگانه ی زنده گی / مرگ یا بهتر، دوگانه بودن / نبودن و بعد شکستن اش به چگونگی بودن و اقسام نبودنش باشد.