مجسمه مدل سوار بر باد

اثری حجمی به ابعاد 60*230*200 که با متریال فلز خلق شده است. انسانی که یک‌طرفه بر مرکب سوار است؛ تجسمی از اسب قدرت که بشر بر آن سوار است؛ اسبی از جنس فلز؛ کنایه‌ای از حضور فلز به عنوان نماد فناوری در هزاره‌های تمدنی بشر. با این وجود آن که بر مرکب نشسته، یک‌طرفه نشسته است. در فولکلور، یک‌طرفه نشستن بر مرکب، کنایه‌ای است از نگرانی مرکب‌نشین از چموشی مرکب. آن که بر مرکب چموش می‌نشیند، پا در رکاب نمی‌کند و یک طرفه می‌نشیند تا مباد که پا در رکاب، اسیر چموشی‌های مرکب شود. انسان از فلز، مرکبی راهوار ساخته اما یک‌طرفه بر آن سوار است؛ مبادا پادررکاب نهادن، او را اسیر چموشی‌های فناوری کند.