کتاب معماری بیولوژیک معماری پایدار اثر دکتر هادی محمودی نژاد انتشارات طحان

ارتباط بین معماری و طبیعت، سوالات، امکانات و راه حل های زیادی را پیش روی انسان قرار داده است. امروزه شکل جدیدی از طراحی وجود دارد که نیازمند آن است انسان مدرن به فرآیندهای طبیعی نگاه کند و از آنها الهام گیرد. این فرآیندها دهه ها با ما همراه بوده اند، ولی تنها در سال های اخیر توانایی واقعی آنها برای ما ظاهر شده است. سوال این است که آیا میتوانیم از فلسفه حاکم بر ارگانیسم های طبیعت برای توسعه زندگی استفاده کنیم؟ جواب مثبت است و علم مرتبط با این به موضوع، بیومیمیکری نام دارد. «بیومیمیکری» شامل «بیو» به معنای «زندگی» و «میمِسیس» به معنای «تقلید»، حوزه جدیدی است که به مطالعه بهترین ایده های طبیعت و الهام از این طرح ها و فرآیندها به حل مشکلات انسان می پردازد. رویکردی که نسبت به فرآیندهای طراحی در این نوع معماری وجود دارد آن است که طراحان به طبیعت نگاه میکنند (به خصوص به ارگانیسم ها یا اکوسیستم ها) تا یک نیاز خاص انسانی را حل کنند. با این رویکرد، این نوع فرآیندهای رفتاری در طبیعت را به راه حل های طراحی مصنوع تبدیل میکنند. بیومیمیکری را می توان ترکیبی از زیست شناسی، طبیعت و معماری دانست؛ هرچند که «استیون و گلس» در کتاب خود با نام «پنجه گربه ها و منجنیق ها» به معرفی بعضی نکات منفی نسبت به بیومیمیکری می پردازد. او برداشت های سطحی را «بیومیمیکری ساده لوح» مینامد. در واقع او دانشمندان و مخترعانی را ساده لوح میداند که دقیقاً از همان تکنولوژی هایی استفاده میکنند که در طبیعت مییابند و بدون هرگونه اصلاحی، آن را به خدمت انسان می گیرند. با اجرای طرح ها به این شکل، بخش عمده ای از طرح ها ناموفق بوده اند. او در کتابش به چند نمونه اشاره میکند که سخنانش را تأیید می کنند. این نمونه ها اغلب بر حمل و نقل و جابجایی توسط هوا و آب تمرکز دارند. یکی از بهترین نمونه های او به مسافرت هوایی و طراحی هواپیما اشاره دارد. طراحانی همچون برادران رایت زمان زیادی را صرف مشاهده پرندگان و توانایی پرواز و سُرخوردن آنها در هوا کردند. اگرچه این نقطه شروع خوبی است، ولی در نهایت آنها را به سمت غلطی کشاند. نسبت اندازه به وزن پرنده ها تفاوت زیادی با هواپیما دارد...