کتاب ضربان دم حیات اثر کلاریسی لیسپکتور

کتاب «ضربان؛ دم حیات» نوشته‌ی «کلاریسی لیسپکتور»، نویسنده و روزنامه‌نگار سرشناس برزیلی را «پویا رفویی» به فارسی برگردانده است. ناشر در معرفی این اثر آورده است: «چهار دهه پس از مرگ لیسپکتور، آثار او در آستانه‌ی قرنی تازه توجه مخاطبان جهانی ادبیات را برانگیخته است. در بین این آثار، ضربان جایگاه ویژه‌ای دارد. نویسنده در این رمان روایتی را خلق کرده که تا زنده است به پایان نمی‌رسد، و درعین‌حال پس از مرگ او نیز همچنان ادامه می‌یابد. ناتمامی متن به دلیل مرگ ناگهانی یا ناگزیر نویسنده یا راوی نیست. لیسپکتور به عمد، روایت را طوری طراحی کرده است که پس از مرگ او نیز ادامه پیدا کند. طنز پیچیده و شگفت کتاب از همین امر ناشی می‌شود. روایت زندگی به زمانی بس طولانی‌تر از کل زندگی محتاج است.» در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «انگار می‌نویسم تا جان کسی را نجات دهم، جان خودم را شاید. زندگی از جنس جنونی است مرگ‌سرشته. پس زنده‌باد مرگی که ما در آن زیست می‌کنیم. به نا‌گاه اشیاء، مستغنی از افاده‌ی معنا. کیفورم از بودن. شما چطور؟ به تحقیق شما هم همین‌طور. بی‌معنایی اشیاء به خنده‌ای از ته دل وامی‌داردم. همه‌چیز لاجرم به همانی که هست ادامه می‌دهد.» در متن پشت کتاب از قول هلن سیکسو و کلاریسی لیسپکتور آمده است: «اگر کافکا زن بود، اگر ریکله برزیلی یهودی‌تباری بود زاده‌ی اوکراین. اگر رمبو مادر بود، اگر به پنجاه‌سالگی رسیده بود. اگر هایدگر از آلمانی‌بودن دست کشیده، رمانس زمین را نوشته بود. من از چه رو به این اسم‌ها متوسل شده‌ام؟ از این رو که طرحی از همجواری فراگستری رسم کنم. حدود همین حوالی، جایی است که لیسپکتور در آنجا می‌نویسد./ هلن سیکسو. از ادبیات به تنگ آمده‌ام: تنها سکوت تسکینم می‌دهد. اگر به نوشتن ادامه می‌دهم، به این خاطر است که در این جهان کار دیگری ندارم جز انتظار مرگ. جست‌وجوی کلمه‌ای در تاریکی… بر آنم در گِل و لای غلت بزنم./کلاریسی لیسپکتور» کتاب حاضر را انتشارات «ناهید» منتشر کرده است.