کتاب زندگانی پر ماجرای چهار پادشاه اثر فرامرز ندایی و ظریف آبکناری انتشارات سما

تاریخ ایران و سرگذشت پادشاهانی که در کشور حکمرانی کردند این روزها طرفدارانی پیدا کرده و ناشران را به سمت انتشار آثاری در شرح احوال آنها و روزگارشان، سوق داده است. انتشارات سماء به تازگی کتاب «زندگانی پرماجرای چهار پادشاه» نوشته فرامرز ندایی و رحیم ظریف آبکنار را منتشر و روانه بازار نشر کرده است. کتابی که به شرح زندگی «شاه اسماعیل، شاه عباس، نادرشاه افشار و ناصرالدین شاه» پرداخته است. کتاب به شرح مختصر و البته مفیدی از زندگی سیاسی و اجتماعی این چهارتن از شاهان ایران پرداخته است. در بخشی از کتاب می خوانیم: «اسماعیل، ملقب به ابوالمظفر بهادرخان حسینی، و معروف به شاه اسماعیل یکم مؤسس سلسله پادشاهی صفوی، نخستین سلسله حاکم بر ایران بود که پس از ۸۰۰ سال، مذهب کشور را از سنی به شیعه تغییر داد. او که رهبر یک گروه شیعی به نام قزلباش بود از سال ۹۰۷ ه. ق با تصرف تبریز خود را شاه خواند و در سال‌های بعد تمامی سرزمین امروزی ایران و بخش‌هایی از عراق کنونی را به قلمرو خود افزود. ...شاه عباس بزرگ یا شاه عباس یکم (۹۹۶-۱۰۳۸ه‍. ق / ۱۵۸۷-۱۶۲۹م) نامدارترین شهریار دوران صفوی است. او فرزند شاه محمد خدابنده و پنجمین شاه از دودمان صفوی است که بر ایران به مدت بیش از ۴۲ سال با اقتدار شهریاری نمود. شاه عباس در هجده سالگی قزوین را متصرف شد و خود را شاه ایران خواند. او برای آنکه خیالش از سوی عثمانی آسوده گردد، پیمان نامه صلح با آن کشور بست و باختر ایران را به آنان واگذارد. سپس به بهینه‌سازی امور درونکشوری و فرونشاندن شورش استان‌ها پرداخت. او نخست ازبکان را شکست داد و سپس به جنگ با عثمانی درآمد. او در سه نوبت با عثمانی جنگید و در هر سه بار پیروز شد. همچنین دو بار به گرجستان حمله کرد و آن را غارت کرد. از واپسین لشکرکشی‌های او می‌توان فتح قندهار و آزادسازی جزایر و بنادر خلیج فارس از دست پرتغال را نام برد. در زمان شاه عباس درآمد نقدی و غیر نقدی کشور بالا رفت و همچنین بازرگانی با کشورهای بیگانه افزایش یافت. او بسیاری از نقاط کشور را آباد کرد و بناهای بسیاری ساخت که هنوز برخی از آنها پابرجاست.»