کتاب دانستنی‌های علم جرم شناسی اثر کریستوفر ای کوپر انتشارات سبزان

علم کشف جرم به کاربرد روش‌ها و علوم برای بررسی نحوه انجام جرم و جنایت و شناسایی مجرمان گفته می‌شود. دانشمندان و کارآگاهان کشف جرم بعد از وقوع هر جرمی ابتدا به جست و جوی مدارکی در صحنه جنایت و احتمالا خانه و محل کار مظنونین می‌پردازند و سپس با استناد به شواهد و مدارکی که به دست آورده‌اند ، اقدام به شناسایی مجرمین می‌کنند. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: ثبت ردپا: برای ثبت ردپـا، جای پا را با موادی به نام گچ مایع پاریس یا «سیمان دندانپزشکی» پر می‌کنند که در قالب‌گیری دندان از این مواد استفاده می‌شود. آن‌ها صبر می‌کنند تا قالب کمی سفت شود و البته قبل از آن از ورود افراد جلوگیری به عمل می‌آورند. تطبیق دادن اثر انگشت‌ها: کارشناسان در ابتدا مشخصات اصلی، مانند حلقه، مارپیچ، قوس و سپس جزئیات گالتونی، یعنی راه‌هایی که شیارها به پایان می‌رسند، منشعب می‌شوند یا مارپیچ‌های کوچکی تشکیل می‌دهد را مورد بررسی قرار می‌دهند. گاهی اوقات شکاف‌های موجود در پوست یا آثار زخم‌های کوچکی که در نتیجۀ پارگی یا فرسودگی ایجاد می‌شوند، باعث تغییر ظاهری نمونه‌های اصلی می‌گردند. اما کارشناسان اهمیتی به این موضوع نمی‌دهند. ترکیبات عکسی: سیستم تشخیص هویت به وسیلۀ عکس که به اصطلاح «چهره نگاری» نامیده می‌شود، از عکس‌های مختلفی که از اجزای صورت گرفته شده و روی نوار باریکی قرار داده شده‌اند، تشکیل می‌شود. شاهدان سعی می‌کنند هنگام مشاهدۀ این کارت‌ها، قسمتی از چهرۀ فرد مورد نظر، مثلاً بینی‌اش، را به خاطر بیاورند .سپس آن‌ها همان عکس بینی را که شباهت بیش‌تری به بینی فرد مورد نظر دارد، انتخاب می‌کنند. این نمونه با کارت‌های دیگر اجزای صورت ترکیب می‌شود تا چهره‌ای جدید را تکمیل کند.