کتاب جنگ ویتنام اثر استوارت موری انتشارات سبزان

هوشی مین، در تاریخ 2 سپتامبر سال 1945 که روز تسلیم ژاپن به نیروهای متفقین در جنگ جهانی دوم بود، استقلال ویتنام را اعلام کرد. اما فرانسه همچنان مایل به ادامه استعمار و تسلط خود بر این کشور بود، اگرچه ایالات متحده در طول جنگ جهانی دوم از ملی‌گرایان ویتنامی برعلیه ژاپن حمایت می کرد، اما بعداز پایان جنگ و تسلط نیروهای کمونیست بر ویتنام، از سلطه مجدد فرانسه بر ویتنام حمایت و جنگ جدیدی بین نیروهای ملی‌گرای ویتنام و فرانسه آغاز شد که در نهایت این ژنرال جیاپ و هوشی‌مین بودند که در نبرد دین بین فو شکست سختی به نیروهای فرانسوی وارد کرده و آنها را از سرزمین‌شان بیرون کردند. اما ویتنامی‌ها، مجدداً در اثر مداخله‌های آمریکا، درگیر جنگ جدیدی با ارتش آمریکا و نیروهای طرفدار آنها شده و بیشتر از هر زمان دیگری کشورشان آسیب دید. پزشکان و پرستاران در میان ویرانه‌های بیمارستانی در هانوی که در بمباران کریسمس توسط هواپیماهای آمریکایی نابود شده است به دنبال تجهیزاتی هستند تا آنها از حملات مجدد نیروی هوایی ایالات متحده، در امان نگه دارند. اگرچه نیروهای آمریکایی ادعا می‌کردند که تلاش می‌کنند در بمباران‌های هوایی به بیمارستان‌ها و مدارس آسیبی وارد نشود، اما بر خلاف ادعای آنها، بمباران‌ها به اندازه کافی دقیق نبوده و در بیشتر مواقع مردم عادی در اثر حملات هوایی کشته می‌شدند. قرن‌ها، هانوی مهمترین شهر ویتنام و مرکز سیاسی، فرهنگی و اقتصادی منطقه هندوچین بود. کمونیست‌ها این شهر را در سال 1954 پایتخت ویتنام شمالی قرار داده و هرچه بیشتر به رونق آن افزودند. مخالفین کمونیست‌ها، سایگون را پایتخت ویتنام جنوبی قراردادند. رونق سایگون در سال‌های جنگ، همانند رونق و قدرت یافتن ارتش ویتنام جنوبی، به خاطر کمک‌های مالی آمریکا بود که بدون هیچ گونه چشم داشتی و برای جلوگیری از پیروزی کمونیست‌هـا به سوی این کشور سرازیر می‌شد. اما در 29 آوریل 1975 سایگون سقوط کرد و هزاران تن از آمریکائیان و ویتنامی های طرفدار آنها با ترس و وحشت فرار را بر قرار ترجیح دادند. در تصویر تعدادی از آنها دیده می‌شوند که به پشت بام سفارت آمریکا هجوم آورده‌اند تا توسط هلی‌کوپترهای ارتش آمریکا فرار کنند.