کتاب نردبان اندر بیابان اثر ضیاء موحد

کتاب «نردبان اندر بیابان» سروده‌ی «ضیاء موحد» است. یکی از ویژگی‌های شعر موحد، طنز است. از میان شعرهای "نردبان اندر بیابان"، این ویژگی در شعرهای "حلال زاده" و هرمنوتیک" کاملا بارز است. شعرهای این کتاب شامل آثار سال‌های 80 تا 85 است و بخشی از آن‌ها، پس از شعرهای "مشتی نور سرد" تالیف شده‌اند. موحد معتقد است که اندیشه شاعرانه در کلیت شعر رخ می‌دهد. وی این اندیشه مرکزی شعر را از دنیای اطراف، خاطرات کودکی، خوانده‌ها و شنیده‌ها اخذ می‌کند. در ذهن او عناصری از کودکی مثلا کاشی کاری‌های مساجد اصفهان با دانشی که پس از آن کسب کرده، پیوند می‌خورد. یکی از شعرهای کتاب را می‌خوانیم: «دروازه مردمان را تقسیم می‌کند/دروازه خاک را تقسیم می‌کند/ دروازه باد را، حتی تقسیم می‌کند/ حالا که خاک، دهکده کوچکی شده است/ با بیش از هزاران دروازه/ با قفل های فولادینِ گران/ این سطر شعر را لطفاً خم کنید/ و در دل بیابان دروازه ای بسازید/ به شکل نعل اسب/ که هیچ فاتحی از آن نگذرد/ و لانه کبوترها و گنجشک ها شود.» کتاب حاضر را انتشارات «نیلوفر» منتشر کرده است.