کتاب شگفتن با گل سرخ اثر غلام احمد نوید نشر آمو

غلام احمد نوید

978-600-9872-64-0

آمو

شعر افغانستان

ادبیات فارسی (شعر و ادبیات)

رقعی

شومیز

176

100 گرم

غـلاماحمـد نويـد در مـاه جـدي سـال 1280 هجـري خورشـيدي در «گـذر ريركاخانه » شهر كابل ديده بـه دنيـا گشـود. پـدرش سـردار نوراحمـد خـان بـا تخلص «نوري » شعر مي سرود و مادرش سلسله بيگم هم ازعلاقه مندان شعر بود و به شاهنامه ي فردوسي توجه ي خاص داشت. بنا به توصيه ي مادر، شاهنامه را دركودكي نزد مولانا يعقوب فراهي خواند و با شيوه ي ادبي و بدايع لفظي آن آشنا شد و به فراگيري رموز ادبي نزد مولانا يعقوب فراهي ادامه داد. همچنان از محضر ملكالشعرا قاري عبداالله و استاد عبدالحق بيتاب مستفيد شد. نويد در سال 1362 خورشيدي چشم از جهان فرو بست. بخشی از کتاب اگر شراب دهد پير مي فروش مرا در اين بهار نبيني دگر به هوش مرا دهان قلزم مواج بستن آسان نيست توان كيست كند منع از خروش مرا؟ همان منم كه فتم مست شب به ميكده ها سحر برند خراباتيان به دوش مرا تو اي حريف مپندار آنقدر خامم به هفت ديگ خود افلاك داده جوش مرا گلم به صحن چمن جلوه ي دگر دارم چه ميبريد به دوكان گل فروش مرا چه خوشترانه اي سر كرده ام در اين گلشن خدا كند كه نسازد فلك خموش مرا دلم به سينه ز فرط نشاط ميرقصد كه تا صداي خراشي رسد به گوش مرا در اين رياض من آن نكهت سبك بارم كه با نشاط برد برگ گل به دوش مرا مرا به قاصد و پيغام احتياجي نيست دهد نويد ز بام فلك سروش مر