کتاب پاره های فکر اثر مراد فرهادپور - دو جلدی

این کتاب مجموعه‌ای است از مقالات که در طول بیش از دو دهه نوشته شده‌اند - به رغم مرتبط و نزدیک بودن به یکدیگر - مسلما نمی‌توانند بیانگر یک سیستم «ارگانیک و ضروری» باشند. از این رو، روشن است که عوامل حادث و غیر طبیعی، نظیر تنبلی، نداشتن انضباط و پشتکار و عدم وجود شرایط لازم برای نوشتن کتاب (که تقریبا همه آن‌ها را می‌توان در فقدان دانشگاه به مفهوم غربی آن، خلاصه کرد) و انتشار کتاب (به لطف برخورد و سیاست‌های متفاوت وزارت ارشاد در قبال کتاب و مجله)، در انتخاب فرم مقاله و مقاله‌نویسی نقش مهم‌تری داشته‌اند تا مثلا، ویژگی و خصائلی که لوکاچ و آدرنو به مقاله، (essay) به مثابه فرمی از تفکر نسبت می‌دهند خصوصیاتی چون: دوری‌گزیدن از نظام‌سازی، بازبودن فضای فکر برای خلق ایده‌ها و حاشیه‌روی و بازی با آن‌ها، دست آخر، پراکندگی و پاره پاره بودن افکار که اندیشیدن اندکی سودایی، خسته و همراه با مکث و نفس نفس زدن مشهود در مقاله را به نحوی به حقیقت نزدیک‌تر می‌کند - تو گویی قدم‌زدن آرام و بی‌هدف و بی‌نقشه، جایگزین راه رفتن منظم و غایتمند (Peripatetic) همان کسی شده است که برای نخستین بار فکر را به تبعیت از نظام کتاب واداشت. ... به همین سبب گر چه انتخاب فرم مقاله از سوی من آزادانه نبوده است، اما از قضا همین رخداد تصادفی و حادث، طی سه دهه گذشته، آزادی و خودآیینی را در قالب مقاله و مقاله‌نویسی به زندگی فکری من عطا کرده است - زیرا آزادی همواره هدیه‌ای است که ما نه از درون خود، بلکه از دیگری یا دیگران دریافت می‌کنیم. در نهایت، به نظر می‌رسد در جهانی که در آن فکر هر روز کم‌تر، بی‌فایده‌تر و زائدتر می‌شود، حتی فکرهای پاره پاره یا پاره‌های فکر هم ارزش حفظ کردن داشته باشند.