کتاب او می نگرد اثر لیدا نیک فرید انتشارات نامه مهر

می‌خواستم حرفه‌ای هنری را دنبـال کنم؛ نقاشی، تئاتـر یـا موسیقی. می‌خواستم توی ادبیات و تاریخ و فلسفه غرق شوم و تمام کتاب‌های دنیا را بخوانم. می‌خواستم شاعر باشم. می‌خواستم باستان‌شناس باشم و در یک راهروی مرموز که در چغازنبیل کشف کرده‌ام، راه بیفتم و دو معبد گمشده‌اش را پیدا کنم. یا مجسمه‌ای مرمری از ایشنی کاراب پیدا کنم، الهه سوگندشان، سالم و بی نقص، بی‌آن که بدون دست باشد یا بینی‌اش را شکسته باشند. می‌خواستم دیالوگ‌های «هامون» و «پری» را حفظ کنم و تمام فیلم‌های فیلم‌های دنیا را ببینم. می‌خواستم اتاقی داشته باشم پر از کتاب. حتـی می‌خواستـم سر از کار نیچه دربیـاورم. اما می‌دانی؟ گذر من افتاد به حرفه‌ی پرستاری کودکان. حالا در دانشگاه درس پرستاری می‌دهم و در راهروها و اتاق‌های بیمارستان آدم‌های داستانم را پیدا می‌کنم. شاید بهتر باشد بگویم خودشان به سراغم می‌آیند و من را به قطعه‌ای از داستان زندگی‌شان دعوت می‌کنند که فقط اگر یک پرستار می‌شدم، می‌توانستم به آنجا بروم.