کتاب صد سال تنهایی اثر گابریل گارسیا مارکز

کتاب «صد سال تنهایی» اثر «گابریل گارسیا مارکز» را «بهمن فرزانه» به فارسی برگردانده است. گابریل گارسیا مارکز به‌خاطر این کتاب، موفق به کسب نوبل ادبی شده است. او در صد سال تنهایی، سبکی نو را بنیان نهاد. مارکز در عین واقع‌گرایی و واقع‌نمایی، عناصر شگفت‌انگیز دنیای اسطوره و تخیل را به عقاید خاص مردم پیوند داد و اثری متفاوت با دنیای واقعیت یا تخیلِ محض ساخت. این سبک را در اصطلاح رئالیسم جادویی می‌گویند. رمان صد سال تنهایی در سال 1965 در شمارگان هشت‌هزار نسخه و به زبان اسپانیایی در آرژانتین به چاپ رسید که همه‌ی نسخه‌های آن در هفته‌ی اول فروخته شد. بعد از گذشت تقریبا پنج دهه از اولین چاپ این کتاب، بیش از سی‌میلیون جلد از آن در سراسر دنیا به فروش رفته و به بیش از سی زبان مختلف ترجمه شده است. این کتاب حکایت شش نسل از خانواده‌ای کولی است که محکوم به تنها زیستن هستند. خوزه آرکادیو بوئندیا و اورسولا ایگوآران، زن و شوهری هستند که همراه تنی چند از دوستانشان دهکده‌ی خود را ترک می‌کنند تا به جای جدیدی برسند و سپس دهکده‌ی موکوندو را بنیان می‌گذارند؛ دهکده‌ای که در ابتدا بکر و جادویی است؛ ولی بعد از ارتباط با سایر تمدن‌ها، عناصر خیال از آن دور می‌شود. صدسال تنهایی از زبان سوم‌شخص حکایت می‌شود. مارکز در صد سال تنهایی واقعیت اجتماعی و جغرافیایی جدید کولی‌ها را از همان ابتدا به تفکرات و اسطوره‌های آن‌ها پیوند می‌دهد. شگفتی‌های مربوط به حضور کولی‌ها در دهکده را که به واقعیت زندگی در کلمبیا شباهت دارند، با جادوهایی که در این داستان رخ می‌دهند، ادغام می‌کند و استفاده از سبک رئالیسم جادویی در رمان را به اوج خود می‌رساند. این کتاب را انتشارات امیرکبیر منتشر کرده است.