کتاب بهسازی عملکرد انسانی اثر مهدی وفایی زاده نشر زرین اندیشمند

طی سال‌های اخیر بسیاری از کارشناسان و صاحب‌نظران آموزش تلاش کرده‌اند تا پا را فراتر از آموزش گذاشته و حوزه فعالیت خود را به بهسازی عملکرد انسانی (HPI) یعنی استفاده همزمان از مداخلات آموزشی و غیرآموزشی جهت رفع شکاف عملکرد گسترش دهند. به عبارت دیگر بر خلاف گذشته استفاده از مداخلات غیرآموزشی نیز در دستور کار این کارشناسان قرار گرفته و عملکرد سازمان مهمترین معیار و هدف برای آن‌ها شده است. انجمن توسعه استعداد آمریکا (ATD) در گزارش سالانه خود اعلام کرده است که سازمان‌های پیشرو آمریکایی در سال 2007 حدود 40 درصد از منابع خود در زمینه آموزش و بهسازی را به مداخلات غیرآموزشی اختصاص داده‌اند. این گذار از آموزش به HPI دارای سه پیامد ضمنی مهم برای بخش آموزش است که باید مورد توجه قرار گیرند: 1) یک تغییر پارادایم در حوزه آموزش در حال روی دادن است که فعالان این حوزه را ملزم به تغییر کانون توجه خود از مواردی چون تعداد ساعات و دوره‌های آموزشی برگزار شده به بهسازی عملکرد در سطح فرد، تیم و سازمان می‌کند؛ 2) تغییر پارادایم از آموزش به HPI خود را در قالب تغییر عناوین شغلی و تغییر در مهارت‌های مورد نیاز کارشناسان آموزش نشان می‌دهد؛ 3) تغییر پارادایم به HPI مزایای بالقوه فراوانی را برای بخش آموزش ایجاد کرده و ارزش آن را برای سازمان بالا می‌برد. علاوه بر موارد فوق شاید مهم‌ترین پیامد چنین تغییر پارادایمی گسترش حوزه فعالیت بخش آموزش و کارکنان آن باشد. گذار از آموزش با رویکرد مرسوم به HPI باعث شده است تا حوزه فعالیت کارشناسان آموزش گسترش یافته و مداخلات غیرآموزشی را نیز در بر گیرد. این تحول در حوزه آموزش تا جایی پیش رفته که امروزه بسیاری از صاحب‌نظران بر این عقیده‌اند که ادارات آموزش سازمان‌ها می‌بایست عنوان خود را به اداره بهسازی عملکرد تغییر دهند.