کتاب آتوسا اثر آرزو مهاجر انتشارات نامه مهر دو جلدی

بهروز گفت: یارو واسه دختره دندون تیز کرده بود. همین که کله ی عین طالبی شو،با یک پشته سیبیل سیاه جلو برد، دختره مثل برق با کله رفت تو دماغ آبگوشتی طرف. مرتیکه تلپی افتاد کف کافه و کافه عین زلزله ی بم‌لرزید. خلافکارا رو داری یه هو همه ساکت شدن و بعد در یک اقدام همگانی اَ پشت میزا پریدن و حمله کردن طرف دختره. من و نیما رو میگی؟ گفتیم یا پنج تن. الان دختره مثل بشقاب چینی تیکه تیکه میشه.غافل از این که چینی مغز ما بود و دختره ختم روزگار. دختره عین برق دستاشو برد تو جیباشو و دوتا شلاق کشید بیرون و کوبید تو صورت خلافکارا. ما که نفهمیدیم چی شد. فقط یه هو دیدیم خلافکارا دارن عین نخود فرنگی فرت و زرت پرت میشن این ور و اون ور. این تازه اول بسم اللهش بود! آخرش فقط موندیم من و نیما و گیتاریست چ خواننده و صاب کافه که از ترس پشت پیشخون کرک و پرش ریخته بود. دختره با اون نیم بوت های چرمش عین یه خانوم متین رفت سمت پیشخون. یه نیگا کرد به ما که رنگمون عین خلط دماغ شده بود، شلاق هاشو گذاشت لا کت چرم سیاهش، با یه لبخند ملیح از بین خلافکارایی که رو زمین ناله میدادن، رد شد و از کافه رفت بیرون. آرمین گفت: حالا اطمینانی هست که دُخی امشب میاد اونجا؟ بهروز گفت: چیه؟ قضیه تریپ لاو انداختنه؟