کتاب دولت حزبی چین و شرکت های چندملیتی اثر پل گیشار انتشارات پرسش

پل گیشار

9786002651044

پرسش

سیاسی

علوم سیاسی (علوم اجتماعی)

رقعی

شومیز

98

20 گرم

کتاب متوسطی هستش. ترجمه تقریباً مناسبی داره اما یه چیزی که چندین بار در کتاب تکرار شده و نه مترجم بلد بوده نه ویراستارش و اون اینکه کشوری که توی اروپا هستش اسمش پرتغال ه و پرتقال اونی ه که در شمال و جنوب کشور کشت میشه و یه جور میوه ست. در مورد خود کتاب روایت جذابی داره و شما رو جذب خودش میکنه اما درست همونطور که فیلمهای هندی ممکنه جذاب باشن اما چندان بویی از واقعیت نبرده باشن. نویسنده کتاب آقای ژان پل گیشار ه و افکارش بیشتر به راست میانه شبیه هستش اما خیلی با سوگیری ذهنی داره در مورد پیشرفت های چین صحبت میکنه و مرتب چین رو به خاطر عقب افتادن اروپا مقصر میدونه در حالی که میدون دادن به گروههای چپ محیط زیستی، وابستگیش به انرژی خارجی، سرمایه گذاری ناکافی، ساختار پیچیده اقتصادی اتحادیه اروپا، تمرکز اروپا روی قوانین ضدانحصار که مانع بزرگ شدن شرکتهاش و قابلیت رقابتشون در جهان میشه، جمعیت پیر و فرتوتش رو نادیده میگیره وفقط از چین سعی داره یه غول بدقواره بسازه. کتاب در سال 2014 نوشته شده و در فصل آخرش هم میاد دنیا رو در سال 2025 پیش بینی میکنه، سالی که الان من این کتاب رو خوندم و دارم دنیا رو میبینم. تقریباً قریب به اتفاق تمام پیش بینیهاش غلطن. نمونه های زیر از باغ پیش بینی های غلط گیشار: سال 2018 یوآن جای دلار رو خواهد گرفت وال استریت در سال 2025 دیگه اهمیتی نداره و دنیا رو فقط لندن و شانگهای میچرخونن در سال 2020 تولید ناخالص ملی آمریکا دو سوم چین شده آمریکا به شدت بودجه های نظامی رو کاهش داده بیکاری 15 درصده در آمریکا روابط آمریکا با روسیه و ایران دوستانه خواهد بود روسیه نا آرام شده و در مرزهای شرقیش در مجاورت چین دچار جنگ شده یاد مصاحبه جان میرشایمر در مورد اوکراین در سال 2015 افتادم که آنچنان سیر وقایعی رو که به جنگ اوکراین در سال 2022 منتهی میشه رو به درستی پیش بینی و روایت میکرد که انگار داره از آینده میاد و در مورد وقایع آینده صحبت میکنه. اینه تفاوت یک صاحب نظر واقعی و یک نویسنده فرانسوی زهوار در رفته. چندی پیش هم کتاب دیگه ای در مورد چین با عنوان دولت و جامعه در گذار چین به دموکراسی رو مطالعه میکردم که پیش بینی های متفاوتی از آینده چین رو لیست کرده بود و همه از دم غلط و شمایی که داری چندین سال بعد این کتاب رو میخونی، متوجه میشی که اونچه در غرب در مورد چین لااقل به صورت عمومی منتشر میشه لاطلائلاتی بیش نیستن.