کتاب فرزندان ایرانیم اثر داوود امیریان

«فرزندان ایرانیم» خاطرات خود امیریان است؛ خاطرههایی از دوره آموزش زمان جنگ. او این خاطرات را با زبان طنز نوشته؛ وقتی میگوییم طنز یعنی واقعاً طنز و نه هجو و نه هزل و نه هر چیز دیگری جز طنز. امیریان، همه آثارش را این طور مینویسد. او با استفاده از طنز کلام و موقعیت، تلخترین روایت ها را خواندنی و جذاب میکند و به ویژه در این اثر، فضای خشک و خشن جنگ را برای مخاطبان نوجوان خواندنی و شیرین مینماید. خاطرات شیرین و خواندنی یک بسیجی از دوران آموزشی در پادگان 21 حمزه سیدالشهدا و در زمان جنگ ایران و عراق، همان است که «فرزندان ایرانیم» نام گرفته است. این کتاب برای ‏گروه سنی نوجوانان و با زبانی داستانی نوشته شده و در 60 فصل ‏متن و یک فصل نامه‏ ها تدوین شده است. شرح دوران کودکی، دست‌کاری شناسنامه برای اعزام به جبهه به علت کمی سن، خاطرات تلخ و شیرین دوران آموزشی در کنار دیگر افراد اعزامی که اکثراً هم سن و سال وی بوده‏اند، خشم شب و دستپاچگی‏ بچه‏ ها و پدید آمدن لحظات به یاد ماندنی، حضور در کلاس‌های عقیدتی، غافلگیری و خلع سلاح نگهبانان توسط مسئولین گروهان ها و درگیری با مسئولین توسط بچه‏ های آسایشگاه طی یک برنامه از پیش تعیین شده، تنبیه‏ ها و تشویق‏ ها و ... محتوای این خاطرات را در بر می‏گیرد.