کتاب آخر بازی، در انتظار گودو اثر ساموئل بکت

کتاب «آخر بازی، در انتظار گودو» نوشته‌‌‌ی «ساموئل بکت»، « مایکل وارتون» و ترجمه‌ی «بهروز حاجی‌محمدی» است. در توضیحات پشت جلد کتاب آمده است: «نمایشنامه‌های بکت در بستر قرن بیستم دوره‌ای انتقالی را مشخص می‌کنند: دوره‌ای انتقالی از مدرنیسم تا پسامدرنیسم. آثار او تصاویری از فرسایش ارائه می‌دهند که در آن جهان و افرادی که در آن زندگی می‌کنند به آرامی، اما به ناگزیر رو به افول می‌روند. "در انتظار گودو" و "آخر بازی" دو نمایشنامه‌ای است که شهرت و جهانی‌شدن را برای بکت به ارمغان آورد، با این همه او اعتقاد داشت که این موفقیت بر سوءتفاهمی بنیادین استوار است و منتقدان و مردم به‌طور یکسان بر تفسیری نمادین و تمثیلی از اثری اصرار ورزیده‌اند که همواره برای پرهیز از تعریف تلاش کرده است. مایکل وارتون، منتقد و استاد ادبیات فرانسه در دانشگاه یونیورسیتی کالج (لندن) حق را با بکت می‌داند، با این حال یک یک مخاطبان را در مخالفت با او محق می‎شناسد و خود در بازخوانش این دو نمایشنامه بر کنایه‌های فلسفی این دو اثر تاکید می‌ورزد.» در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «بکت روزی گفته بود: من مطلبی را می‌نویسم. استنباط دیگران از آن به من ربطی ندارد. من از نوشتن پیشگفتاری انتقادی بر آثار خود به تمامی عاجزم. به علاوه، هر گاه کارگردانان و منتقدان، درباره گودو توضیحاتی می‌خواستند، وی هم از پاسخگویی به پرسش‌های آنان طفره می‌رفت و هم عدم اعتمادش را نسبت به هرگونه شرح و تاویلی بروز می‌داد.» این کتاب را انتشارات «ققنوس» منتشر کرده است.